Nebbiolo is geen gemakkelijke druif. Zowel in de wijngaard als in het glas, is het een druif voor gevorderden. De druif is kieskeurig wat betreft de bodem waar hij wil groeien en gevoelig voor ziektes. Van de wijndrinker vraagt de nebbiolo extra aandacht met zijn zuren en tannines – en als ingrediënt van de beroemde Barolo en Barbaresco ook met zijn prijs. De aanplant van nebbiolo in Piëmonte is beperkt tot een aantal specifieke, zorgvuldig gekozen gebieden. De totale opbrengst van de druif in die regio is daardoor nooit groter dan ongeveer 3 procent van het totaal. Ook dat houdt de prijs hoog.
De wijnmakers in Barolo en omstreken boeren goed, zag ik deze zomer bij een bezoek aan het gebied. De wijngaarden zien er pico bello uit: strak in het gelid staan de stokken erbij. Je krijgt het gevoel dat de wijnmaker iedere druiventros persoonlijk kent. Opvallend was dat net als bij ons in de kas- en tuinbouw het zware werk in de wijngaard (bij 35 graden in de schaduw) vooral gedaan werd door Oost-Europeanen, maar dan uit wijnlanden als Roemenië en Bulgarije. Goedkope arbeidskrachten voor de duurste wijnen van Italië. Laat we er maar vanuit gaan dat het een win-win-situatie is voor producent en werknemer.
Een voordeliger variant – laten we zeggen twee tientjes in plaats van vier of veel meer – is de Nebbiolo d’Alba. De wijn komt uit wijngaarden rond het stadje Alba. Sommige wijngaarden liggen binnen de grenzen van de DOCG Barolo. Deze wijngaarden zijn niet gekwalificeerd als leverancier van Barolo-druiven, maar de kwaliteit komt in de buurt. Zeker als het een goede wijnmaker en een goed jaar betreft: dan is een goede Nebbiolo d’Alba beter dan een slechte Barolo.
Zo’n relatief voordelige nebbiolo smaakt goed bij een stevig gekruid stoofvleesgerecht zoals Hongaarse goulash – eigenlijk moet ik schrijven Pörkölt want zo heet het in Hongarije, Gulyás is daar een soep – met pittig paprikapoeder en karwijzaad. De zuren en de tannines van de nebbiolo doen het goed bij de specerijen. Zo’n pittig gerecht kan ook best wat extra alcohol gebruiken, iets wat de nebbiolo ook levert (14 procent is normaal in goede jaren). Die combinatie van pittig (wat ik bedoel is scherp, zoals bijvoorbeeld sambal) en alcohol levert wat extra vuurwerk op in de mond. Maar zolang de wijn voldoende fruitig is, geeft dat geen problemen. Een goede nebbiolo biedt vaak smaken van kersen, chocola, eau-de-vie (zei u rumbonen?), en iets aards en vegetaals. Dat aardse lijkt in de beste varianten nog het meest op teer (u weet wel: asfalt) en het vegetale is niet groen, maar neigt naar de geur van rozen. Die smaken combineren ook goed met de pittige kruiden.
Bij mijn volgende nebbiolo ga ik een keer rendang maken, een nóg kruidiger, Indonesisch gerecht.
wijnbijheteten 